Categorie: interview

Nella is één van onze nieuwe aanwinsten. Zij is geboren in januari 1964 en dus bijna 59 jaar. Nog niet de pensioengerechtigde leeftijd. Zij heeft dan ook een betaalde baan als secretaresse voor 3 dagen in de week bij GMW (Gedrags- en Maatschappij-wetenschappen) en bij P&O Centraal van de RUG.

Nella is geboren en getogen in Groningen waar zij nu ook nog woont. Zij komt uit een gezin van vader, moeder en één oudere zus. Op haar 9e verhuisde het gezin voor één jaar naar Hengelo. Dat beviel niet echt en ze gingen terug naar het noorden, Winschoten deze keer. Vader promoveerde bij Wis- en Natuurkunde, moeder stond voor de klas als lerares Biologie. Toen moeder 10 jaar geleden overleed had vader daar veel moeite mee. Hij vond het alleen zijn maar niks. Toen er zich bij het ouder worden ook nog allemaal kwalen aandienden, waaronder bijna niets meer kunnen zien, vond vader het eind juli dit jaar genoeg geweest en is vredig heengegaan.

Nella heeft Frans gestudeerd en naast haar reguliere baan 4 avonden in de week cursussen Frans gegeven in diverse wijken in de stad. Bedoeld voor volwassenen en op vrijwillige basis. Zij organiseerde dit allemaal zelf.

Nella heeft sinds 16 jaar een LAT-relatie. Haar partner woont dichtbij haar en geeft Nederlands. Hij is bijna met pensioen. Voor die tijd was zij ook nog 12½ jaar getrouwd. Ze heeft geen kinderen. Ook woonde Nella verdeeld over een paar jaar 2½ jaar in Parijs met haar toenmalige partner. Nella heeft er een grote liefde voor Frankrijk en met name Parijs aan overgehouden. Toen 3 jaar geleden de Notre Dame in brand stond vond ze dit vreselijk. Een wandelingetje over de Selwerderhof bracht toen rust.

Hoe kwam Nella eigenlijk bij het theehuis terecht? Zij houdt van wandelen en liep regelmatig een wandelroute van 8 km door Selwerd, langs de Paddepoelsterweg en dus ook door de Selwerderhof. Ze vond en vindt (uiteraard) het theehuis een mooie plek met de leestafel, verse bloemen, het kinderhoekje en de exposities. Een gezellige huiskamer. En ze had vanwege haar parttime vaste baan nog wat dagen over. Eén van de mooiste dingen op de Selwerderhof vindt Nella het gedicht “Psalm” van Rutger Kopland bij het Indië-monument.

Verder zijn haar hobby’s zwemmen, naar de bioscoop, lezen (ze heeft 3 krantenabonnementen) en uiteraard alles wat Frans is. Een echt levensmotto heeft zij niet. Wat haar wel bijgebleven is, is het motto van haar vader: het moet wel leuk blijven… Dat klinkt misschien wat luchthartig als levensmotto, maar het was zijn manier om uit te drukken dat hij zich met het leven verzoend had.

We hopen dat Nella het naar haar zin zal hebben bij ons en wensen haar een goede tijd bij het theehuis.

» 23 november 2022 – Margriet van der Velde «

Nieuwe vrijwilligster Frauke is al een tijdje aan het werk in he theehuis. Hoogste tijd dus om wat meer over haar te weten. Frauke werd geboren op het Duitse eiland Hallig-Hooge, dicht bij Denemarken. Haar vader was garnalenvisser en ze heeft één broer. Op dit eiland zijn de huizen gebouwd op terpen ter bescherming tegen het water. Toch kwam hun huis tijdens een zware storm onder water te staan en werden de kinderen per helikopter bij familie ondergebracht. Frauke was toen 9 jaar. Een ingrijpende ervaring.

Frauke is 68 jaar en heeft ‘all over the world’ gewoond. Oorspronkelijk komt zij dus uit Duitsland. Zij heeft vier kinderen, drie meiden en een zoon. En acht kleinkinderen, waarvan de oudste alweer 21 jaar is. Frauke is drie keer gescheiden en heeft nu een LAT-relatie. Met haar eerste man, die Duits was, emigreerde zij in 1972 naar Adelaide in Australië, waar zij drie jaar gewoond heeft. Haar oudste dochter werd daar geboren in 1974. Met haar tweede man vertrok zij in 1984 naar Nederland. Daar werkte ze in de thuiszorg als verpleegkundige, o.a. in de terminale zorg.

Frauke woont in een hofje van de Doopsgezinde kerk in de Oude Boteringestraat. Ook was zij elf jaar huismeester van het Sint Anthony gasthuis aan de Rademarkt. Toen ze de pensioengerechtigde leeftijd bereikte, is zij gestopt met deze baan en moest ze dus op zoek naar andere woonruimte. Na haar pensioen werkte Frauke 2 middagen per week bij Kringloop+ aan de Diamantlaan, waar zij o.a. achter de kassa zat. Toen zij het hier minder leuk vond door o.a. een in haar ogen overload aan managementfuncties ging zij op zoek naar ander vrijwilligerswerk via de vrijwilligerssite van de gemeente, onder de link terminale zorg. En zo kwam zij bij het theehuis terecht, waar ze het zeer naar haar zin heeft. Ze geniet van de natuur en de gesprekken met bezoekers en andere vrijwilligers. Frauke vestigde een record door een fooi van zo’n 17 euro te incasseren. We zijn dus blij met haar…..☺☺☺.

Haar hobby’s zijn zwemmen (3e per week), lezen en fietsen. Belangrijk in het leven vindt zij vrienden, familie en kinderen. Haar levensmotto is positief zijn.

Wij heten Frauke van harte welkom en hopen op een positieve tijd bij het theehuis!

» 25 juli 2022 – Margriet van der Velde «

Na alle coronaperikelen zijn we begonnen met een frisse start en een nieuw gezicht in het theehuis. Dat nieuwe gezicht is Marleen Enting. Ze is 66 jaar en heeft een veelbewogen leven achter de rug. Marleen is geboren en opgegroeid in de wijk De Hoogte, in een gezin met zes kinderen. Ze is alleenstaand. Tien jaar geleden is ze gescheiden. Aan de relatie hield ze twee bonuskinderen over, met wie ze nog steeds veel contact heeft tot haar grote vreugde.

Na de middelbare school volgde Marleen een 2-jarige mbo-opleiding Kinderverzorging/jeugdverzorging. Na die opleiding was ze te verlegen om al met mensen of kinderen met een verstandelijke beperking te gaan werken. Daarom deed ze eerst een paar jaar kantoorwerk en behaalde in de avonduren haar Mavo 4 diploma en nog een opleiding Creatieve Handvaardigheid.

Daarna belandde Marleen in de bibliotheek. Ze heeft daar 16 jaar lang met veel plezier gewerkt. Ze deed daar veel creatieve dingen, zoals bijvoorbeeld poppenkast spelen voor de jeugd- afdelingen. Ook verzorgde ze de boeken in bejaardentehuizen en maakte maandelijks tentoonstellingen. Jammer genoeg kreeg ze schouderklachten en kon daardoor niet meer in de uitleen werken. Het werk zonder contact met de lezers vond ze minder leuk. Daarna werkte ze 4 jaar als activiteitenbegeleidster op een dagbesteding voor veelal mensen met Alzheimer. Toen kreeg ze de kans om de opleiding Sociaal Pedagogisch Werk SPW4 te gaan doen, Doordat ze stage liep in een woonvorm voor mensen met een verstandelijke beperking, kreeg ze daar een vaste baan aangeboden. Daar heeft ze 14 jaar lang met eerst heel veel plezier gewerkt, totdat door bezuinigingen etc. de werksituatie er niet beter op werd. Ze belandde met 61 jaar in de ziektewet door een zeer zware burn-out. Uiteindelijk werd ze afgekeurd en belandde in de WAO. Op 18 september dit jaar gaat Marleen officieel met pensioen (vandaag aangevraagd) .

Naast haar hele werkzame leven deed ze ook regelmatig vrijwilligerswerk. Zoals oppassen op een autistisch jongetje, assistent kok in een restaurantje voor mensen met een beperking, in de lammertijd bij een boer en in een biologische tuin.

Haar hobby’s zijn wandelen, lezen, theater, vogels kijken met een vriendin en daarbij een drankje doen in het theehuis. Ook heeft ze toneelgespeeld, in een koor gezongen en ze doet nog aan yoga. Vroeger hield ze erg van reizen maar door de burn-out lukt dat helaas niet meer.

Door dat wandelen met de vriendin kwam Marleen in het theehuis terecht. De vriendin vond het echt iets voor haar en ik denk dat dat wel eens waar zou kunnen zijn. Levensmotto van Marleen is: alles verandert. Het Latijnse panta rhei; letterlijk vertaald alles stroomt. Marleen noemt als voorbeeld Ede Staal:

‘t Het nog nooit zo donker west of t wer altied wel weer licht….’.

Mooi motto Marleen. Welkom bij de club en ik hoop dat je het naar je zin zult hebben in het theehuis!

» 1 april 2022 – Margriet van der Velde «

Het theehuis is weer open en onze nieuwe aanwinst Marian mag direct aan de slag. Marian is 71 jaar. Zij heeft een veelbewogen leven achter de rug. Omdat haar vader correspondent was bij diverse Nederlandse en buitenlandse kranten, tijdschriften en andere uitgaven, verhuisde het gezin vaak en woonde Marian in een aantal Europese landen. Haar moeder werkte daar veel als babysitter en gaf daarnaast ook nog Engelse les.

Marian werd geboren in Amsterdam. Toen zij nog een baby was verhuisde het gezin naar Duitsland, waar Marian de eerste tien jaar opgroeide. Van haar 10e tot haar 19e jaar woonde Marian in Rome. Prachtige stad vond ze en ze zwierf er dan ook veel rond, meestal in haar eentje. Omdat ze met de Duitse taal opgegroeid was, zat ze in Rome op een Duitse school. In de Rome-tijd ging ze ook nog een jaartje naar Amerika, Tennessee, waar ze in een gastgezin woonde en het laatste jaar van een highschool deed.

Tijdens haar vakantie na het eindexamen kwam ze in Noord-Italië haar latere (Nederlandse) man tegen. Met hem ging ze terug naar Nederland, waar ze met een studiebeurs in Amsterdam ging studeren aan het Instituut voor Vertaalkunde. Daar concentreerde ze zich op Duits, Nederlands en Italiaans (uiteraard). Met haar man kreeg ze 2 dochters, waarvan één in Amerika woont. En inmiddels hebben haar dochters samen 5 kleinkinderen geproduceerd. Er volgde een scheiding en een nieuwe partner, maar nu is Marian al langere tijd alleen. Zij verdiende haar geld met vertaalwerk naar het Duits, vooral op juridisch vlak.

Via Paulien Andriessen die het mooie boekje ‘het Theehuis op Selwerderhof’ over de ontstaansgeschiedenis van het theehuis maakte, kwam Marian bij ons terecht. Zij kende Paulien van het vertaalwerk (Paulien was ook vertaalster). Wat haar aantrekt is de mooie omgeving en de rust op de Selwerderhof. Marian’s hobby’s zijn o.a. geschiedenis, yoga, reizen en wandelen. Zij woont in de Zeeheldenbuurt, waar zij ook nog werkt in een buurttuin, met veel plezier. Marian vindt het milieu belangrijk. We moeten goed voor de aarde zorgen zodat ook ons nageslacht het nog leuk kan hebben. Minder materialistisch zijn met z’n allen.

Een fijne tijd in ons theehuis gewenst Marian! Hoop dat je het naar je zin zal hebben, zoals wij allemaal!

» 24 mei 2021 – Margriet van der Velde «

Onze laatste aanwinst op het vrijwilligersvlak is Karin in het Veld. Wie is zij?

Karin is 61 jaar oud en woont nu samen met twee jonge poesjes en daarvoor met poes Billy, die 19 jaar is geworden. In haar arbeidzame leven was Karin lerares Engels in het volwassenenonderwijs bij de Volksuniversiteit, bij bedrijven en buurthuizen en bij de RUG (universiteit Groningen). Zij stopte in 2011; haar laatste baan was in het vluchtelingenwerk. Om de Engelse taal goed onder controle te krijgen, werkte ze ook nog een aantal maanden in Engeland. Bij Londen in de buurt in een tehuis voor Vietnamese vluchtelingen. Hier was ze manusje van alles.

Karin komt oorspronkelijk uit Hengelo en heeft 1 oudere broer en 1 oudere zus. Haar vader werkte bij het GAK (tegenwoordig UWV) in een buitenfunctie. Hij moest letterlijk veel naar buiten en daar hield hij ook van. In die tijd gingen de ambtenaren van de bedrijfsvereniging nog bij mensen thuis langs. Al 25 jaar lang woont Karin op een hofje aan de Grote Leliestraat. Ze heeft het daar zo naar haar zin dat ze er absoluut niet weg wil. Omdat, zoals op alle hofjes, de huizen klein zijn en eigenlijk maar geschikt voor één persoon, zit een eventuele inwonende partner er voor Karin niet in. Op de poesjes na dan. Ze vermaakt zich bovendien prima in haar eentje. Karin heeft veel hobby’s. Fietsen, wandelen, tuinieren, lezen en vogelen. Hoe meer vogelliefhebbers in ons bestand hoe beter, wat mij betreft! Ook werkt ze nog als vrijwilliger in de bibliotheek. Toen ze bij de Volksuniversiteit werkte, richtte ze een leesclubje op. Onze voormalige vrijwilligster Gerie zat bij ditzelfde clubje en via haar kwam Karin dan ook bij het theehuis terecht.

Tot nu toe bevalt het werken haar wel. Voordeel is ook de mooie, rustige locatie. Ze vindt het alleen vaak te rustig. Het voordeel daarvan is, dat je met je collega soms tot goeie gesprekken komt, maar het mag wat haar betreft wel wat drukker. Niet oordelen is voor Karin heel belangrijk in het leven. En dat is bepaald niet makkelijk, we stoppen mensen nu eenmaal graag in hokjes. Om dit te leren heeft ze veel aan ZEN- meditatie, waar ze zich actief mee bezighoudt. We wensen Karin een hele goeie tijd bij het theehuis en hopen dat ze zich bij ons op haar plaats zal voelen!

» Theehuisnieuws oktober 2020 – Margriet van der Velde «

We hebben er weer een mannelijke collega bij. Zijn naam is John Le Grand. John is sinds kort met pensioen en al begonnen met het draaien van diensten.

In zijn arbeidzame leven was hij preparateur en beheerder van de anatomische collectie van het Laboratorium voor Anatomie en Embryologie en later van het Universiteitsmuseum. Dit werk deed hij maar liefst 37 jaar lang. Heel wat anders dan zijn opleiding doet vermoeden. John volgde een opleiding aan de Pedagogische Academie maar als onderwijzer was in de tijd dat hij afstudeerde geen baan te vinden. Het was de periode van de grote werkloosheid begin jaren ’80.

Om toch feeling te houden met de arbeidsmarkt werkte hij o.a. in een autobanden en -betonfabriek. Via een buurman kwam hij in contact met de Anatomie-afdeling van de universiteit, waar men zocht naar een preparateur. Het werk bestond uit het prepareren van overleden mensen die hun lichaam ter beschikking van de wetenschap hebben gesteld voor geneeskundestudenten. Ook moest hij 1 dag per week besteden aan de anatomische collectie die in het Anatomisch Museum stond opgesteld. In eerste instantie kwam dat neer op veel achterstallig onderhoud. John werd voor een jaar aangesteld en al gauw stortte hij zich vol overgave op zijn werk. Hij maakte een gidsje voor studenten en bezoekers en organiseerde het een en ander. In 1983 werd John’s 1-jarig contract dan ook rap overgezet in een vaste aanstelling. Toen het Anatomisch Museum in 2003 fuseerde met het Universiteitsmuseum werd bij de hernieuwde opening Wim T. Schippers aangetrokken als gastconservator. De bijbehorende tentoonstelling trok veel bezoekers. Ook hield hij zich bezig met het digitaliseren van verschillende universitaire collecties. Op het universitaire lustrum in 2014 werd er een project georganiseerd met foto’s op allerlei universitaire plekken in de stad. Dit i.s.m. de voormalige nieuwslezeres en fotografe Sacha de Boer. In 2003 werd de collectie van Anatomie ondergebracht bij het Universiteitsmuseum, waar John zijn werk voortzette. Slechts 3% van de anatomische collectie wordt tentoongesteld, de rest zit in het depot.

John is sinds een half jaar met pensioen. Hij is geboren en getogen in de stad Groningen met één zus. Het gezin woonde aan de Gorechtkade. Zijn vader was vertegenwoordiger en moeder was huisvrouw, zoals gebruikelijk in die tijd. Zijn ouders overleden al vroeg, moeder toen John zeventien was en vader op zijn eenentwintigste. John woont al 44 jaar samen met Wilma. John bezoekt regelmatig de graven van zijn ouders en ging dan vaak koffiedrinken in het theehuis. Toen hij zijn interesse uitsprak voor het vrijwilligerswerk was hij toevallig precies aan het goeie adres: Henny Visser had die dag dienst…. Zoals de meesten van ons is John ook geïnteresseerd in begraafplaatsen en zoekt ze ook altijd op als hij elders verblijft. Uiteraard is er ook een link met zijn vroegere werk.

Hoewel hij het jammer vond dat hij moest stoppen met zijn leuke baan, heeft hij genoeg hobby’s om de vrijgekomen tijd mee te vullen. Zo is hij drummer van de band Wrang! (website http://wrang.band). Ze spelen vooralsnog instrumentale muziek en maken zelf de nummers. De muziek is verwant aan jazz en filmmuziek. Verder houdt hij van lezen en films. Ook mag hij graag fietsen, ook op vakantie in b.v. Estland. Hij houdt erg van Griekenland, Italië en de Baltische staten. John’s levensmotto is: “Maak er wat van!” Doe de dingen die je doet met overtuiging. We mogen dus nog wel wat van hem verwachten als theehuisvrijwilliger!

» Theehuisnieuws augustus 2020 – Margriet van der Velde «

Jos heeft zijn inwerkperiode bijna afgesloten, waarna zijn carrière als gast(man)heer in het theehuis kan beginnen. Het woord man komt in dit verband (helaas) te weinig voor. We zijn dan ook heel blij met Jos.

Er was hem verteld, dat het met name op de zondagen behoorlijk druk kon zijn in het theehuis. Dus was het voorstel om Jos een zondag mee te laten lopen in zijn inwerkperiode. Nou bleek dat net een zondag te zijn waarop het bijzonder rustig was. Omdat hij in de vakantieperiode ingewerkt is, heeft hij sowieso nog geen echt drukke dagen meegemaakt.

Jos en ik kennen elkaar een beetje via wederzijdse vrienden. Via deze vrienden kwam hij ook bij het theehuis terecht. Ik heb hem o.a. ontmoet toen ik een pedicurebehandeling bij zijn vrouw Nur onderging. Zij heeft een behandelruimte aan huis. Zijn dochter zat haar huiswerk te maken aan de eettafel. Inmiddels is de dochter het huis uit en verblijft in Jakarta. Dit via connecties van zijn vrouw Nur, die uit Indonesie komt. Dochter Marissa doet hier een tussenjaar in haar studie en is op zoek naar een carrière in de media. Momenteel is zij een soort personal assistant van een bekende Indonesische actrice, met wie zij overal mee naartoe reist. En in dure hotels overnacht. Een prachtig leven dus!

Jos heeft nog 1 broer. Helaas is de relatie met hem niet best. Jos heeft helemaal een niet erg prettige jeugd gehad. Gelukkig maakt hij dat nu met vrouw en dochter ruimschoots goed. Behalve een broer heeft Jos ook nog een halfzusje uit het 2e huwelijk van zijn vader. Met deze kant van de familie is de relatie wel goed.

Hij heeft in de horeca gewerkt maar omdat hij multiple sclerose (MS) heeft, lukte dat niet meer. Gelukkig is het een lichte vorm die zich vooral uit in een flinke vermoeidheid. MS is een ziekte van het centrale zenuwstelsel, die gepaard gaat met ontstekingen in de zenuwcellen van hersenen en ruggenmerg. Helaas is er nog geen behandeling voor deze ziekte.

Jos woont in de wijk Selwerd, in een leuke eengezinswoning. Niet ver van het theehuis dus.

Zijn hobby’s zijn zwemmen (fanatiek), fitness 2x per week (vooral voor zijn gezondheid want hij vindt het niet echt leuk) en boetseren en schilderen. Boetseren doet hij in het buurthuis, schilderen (vooral portretten) met name thuis.

Net als Bianca, die ik de vorige keer interviewde, heeft Jos ook als levensmotto: elke dag is er één. Wat zijn ziekte betreft: hij wil er mee leren leven. Maar accepteren is even een brug te ver…

Van harte welkom in het theehuis Jos en ik hoop dat je het naar je zin zult hebben!

» Theehuisnieuws september 2019 – Margriet van der Velde«

Dit keer een interview met nieuwe vrijwilliger Gineke Alberts. Ongeveer twee maanden geleden was haar inwerkperiode voorbij en sindsdien draait zij met veel plezier haar wekelijkse diensten als gastvrouw in het theehuis.
Gineke is geboren in Emmen en verhuisde op haar 4e met het gezin naar Groningen. Zij groeide op in de West- Indische buurt. Haar vader was financieel administrateur bij de ASCA. Toen Gineke 13 jaar was kwam hij te overlijden en moest het gezin het zonder hem zien te redden. Ze heeft 1 oudere broer die in Amsterdam woont.
Na haar middelbare school ging Gien naar de toen geheten Sociale Academie, waar zij afstudeerde bij de afd. Cultureel Werk. Dat was eind jaren ’70/begin jaren ’80 toen er grote werkloosheid heerste. Na haar stage lukte het dan ook niet om een baan in die richting te vinden. Gineke solliciteerde bij de universiteit en werd aangenomen als secretaresse bij Psychologie. Het beviel haar daar niet echt en al gauw kwam zij terecht bij de afdeling Sterrenkunde. Vanaf 1983 heeft zij daar met heel veel plezier gewerkt. Vanaf 2000 ging de onderwijsadministratie van Sterrenkunde samenwerken met die van Wis- en Natuurkunde. Behalve secretaresse bij Sterrenkunde werkte Gien vanaf toen ook nog als onderwijsadministrateur bij die afdeling totdat ze de pensioengerechtigde leeftijd bereikte in 2016.
Met vriendin Margriet ging zij in het voorjaar mee op de door het theehuis georganiseerde vogelexcursie. Dat beviel haar zo goed, dat zij zich daarna aanmeldde als vrijwilligster. Zij voelde zich thuis bij de mensen en als natuurliefhebber genoot zij van de omgeving.

Gien haar hobby’s zijn tuinieren, sporten, lezen en TV-kijken. Vanaf 2000 heeft Gien een grote moestuin plus huisje op het volkstuinencomplex Diverdoatsie in het Stadspark. In het begin deed ze dat met haar man, sinds zijn overlijden in 2010 doet ze het alleen. Na haar pensionering wilde ze zich wat meer inzetten voor het volkstuinencomplex en is de secretaris van de tuinvereniging Diverdoatsie geworden. Met sporten is ze ook na haar pensionering begonnen.
Naast haar theehuiswerk werkt ze ook nog regelmatig als vrijwilliger bij het Free Café Groningen. Zij helpt daar in de keuken en met afruimen. Het Free Café heeft als motto het verzamelen van eten dat anders zou worden weggegooid. Zij koken daar een vegetarische maaltijd van en bieden deze gratis aan. Ook veganisten zullen wat lekkers kunnen vinden. Het is niet speciaal voor mensen met weinig geld, het is voor mensen die het jammer vinden dat er grote hoeveelheden eten worden weggegooid. Iedereen is welkom. Ook veel buitenlandse studenten maken hier gebruik van.
Gelijke verdeling van geld en goederen vindt Gineke heel belangrijk. Verder maakt zij zich als natuurliefhebber ernstig zorgen over de klimaatverandering, die er o.a. voor zorgt dat het aantal insecten (bijen!) met ¾ afgenomen is. Dit heeft ook weer gevolgen voor de dieren, waarvan er ook steeds minder komen. Aan de vogelstand is dit goed te merken, ook in de Selwerderhof. De mensen zouden bewuster moeten leven, vindt zij. Waar zij verder allergisch voor is, is ontevredenheid. Wij hebben het heel goed in Nederland, in vergelijking met heel veel andere landen. En dat zouden we meer moeten waarderen!

» Theehuisnieuws november 2018 – Margriet van der Velde«        

Ondanks dat Elsa al vaker het theehuis had bezocht, trok ze in mei jl. de stoute schoenen aan en meldde zich aan als vrijwilliger bij het theehuis. Elsa is in Zuid-Afrika geboren en opgegroeid. Tot haar 38ste heeft ze in Zuid- Afrika gewoond en is toen met haar Nederlandse man en drie kinderen naar Nederland gekomen.
Nog zo´n drie keer per jaar gaat Elsa naar Zuid-Afrika. Samen met haar man werkt ze in projecten voor ‘Wholistic transformational community development’. Met de lokale gemeenschap, die vaak in armoede leeft en zich afhankelijk opstelt van de overheid, gaan ze in gesprek hoe ze met de eigen mogelijkheden en middelen hun situatie kunnen verbeteren. In de tijd daarna blijven ze de plaatselijke bevolking stimuleren tot meer eigenaarschap. De ervaring van Elsa is dat ‘vreemde ogen dwingen’ waardoor zij als buitenstaanders in staat zijn om ontwikkelingen in gang te zetten.
Zoals gezegd komt Elsa al jaren met haar man als gast in het theehuis. De aanleiding daarvoor is een verdrietige. 15 jaar geleden overleed hun jongste dochter op 12-jarige leeftijd aan hersenvliesontsteking. Na een bezoek aan het graf op haar sterfdag en verjaardag, sloten ze hun bezoek af met een kopje cappuccino in het theehuis.
Al langer speelde Elsa met de gedachte om vrijwilliger te worden, maar nu heeft ze de stap gezet. Haar eerste indrukken zijn positief. Ze is blij met de duidelijkheid hoe zaken geregeld zijn, met de gemoedelijke sfeer in het theehuis en het samenwerken met andere vrijwilligers. Ze geniet van de natuur die het theehuis omgeeft en is nieuwsgierig hoe het er uitziet in de verschillende jaargetijden.

Tot slot nog een leuk weetje over een grote hobby van Elsa, namelijk haken. Elsa heeft een bijdrage geleverd aan De Grootste Gehaakte Deken van de Wereld. Dit was een initiatief om de burgerkracht zichtbaar te maken, door het neerleggen van de allergrootste gehaakte deken. Dit gebeurde op 14 juni jl. in Friesland. Met de deken wilde men de kernwaarden: kracht, warmte, verbinding, kleur en diversiteit uitdrukken. De gedachte hierbij is dat je met een kleine bijdrage, in staat bent tot iets groots door samen te werken. En dat spreekt Elsa aan!

» Theehuisnieuws september 2018 – Wupke «      

Dit keer geen interview met een nieuwe vrijwilliger, maar met Margriet, al jaren een vertrouwd gezicht in het theehuis. Margriet begon haar werkzaamheden als gastvrouw in het voorjaar van 2014. Een paar maanden daarvoor was ze met pensioen gegaan en viel toen in het bekende gat…
Een vriendin attendeerde haar op het vrijwilligerswerk in het theehuis. Een plek die voor Margriet niet onbekend was, want met haar man Wim kwam ze daar wel es thee drinken als ze vogels hadden gekeken op de begraafplaats.
Van oorsprong komt Margriet uit Friesland, uit het dorp Frieschepalen. Naar Margriets idee bestond het halve dorp uit Van der Veldes. Haar vader die daar opgroeide, had namelijk 10 broers en zussen die daar allemaal zijn blijven wonen. Zelf heeft Margriet niet zo lang in Frieschepalen gewoond. Haar vader, die ambtenaar was, zocht zijn werk regelmatig elders en zo belande Margriet op jonge leeftijd in Alkmaar. Van dorp naar stad was voor Margriet een hele overgang. Voor het eerst in een supermarkt; een rare bedoening vond ze, dat je je eigen boodschappen moest pakken!
Als kind is Margriet vaker verhuisd, o.a. naar Woerden en Dokkum en dat heeft gemaakt dat ze ook nu nog gemakkelijk kan omgaan met veranderingen en zich makkelijk aanpast. Toch is het inmiddels al meer dan 40 jaar geleden dat Margriet naar de stad Groningen kwam om eerst een secretaresse-opleiding te volgen en daarna psychologie te studeren. Haar werkzame leven heeft Margriet secretariaatswerk gedaan bij o.a. de USVA waar ze ook theateractiviteiten organiseerde. De laatste jaren voor haar pensioen werkte Margriet bij de RUG bij Farmacie als onderwijsadministrateur.

Nu heeft Margriet tijd voor haar hobby’s. Ín het verleden heeft ze veel gefotografeerd en in een doka ontwikkelde ze haar eigen foto’s. Deze hobby was in het slop geraakt, maar met de aanschaf van de smartphone, heeft ze haar oude hobby opnieuw ontdekt. Ze combineert het nu met haar liefde voor vogels, natuur en planten, waar ze leuke plaatjes van weet te schieten. Haar interesse in planten en kruiden wordt ook zichtbaar door haar vele kamerplanten en het groen op haar balkon.
En is er tijd voor het theehuis. De mooie omgeving waarin het theehuis ligt en de contacten met collega’s spreken Margriet aan. In 2016 werd Margriet gevraagd voor het c-team. Ze was betrokken, had goede ideeën, kwam voor haar mening uit en dat wordt gewaardeerd. Met plezier doet ze haar secretariële c-teamtaken.
Maar helaas, i.v.m. de ernstige ziekte van haar man en het tijdsbeslag dat dit op haar legt, lukt het Margriet niet meer om haar werkzaamheden als secretaris van het c-team naar behoren uit te voeren. Ze heeft dan ook besloten om zich terug te trekken uit het c-team. Haar theehuisdiensten wil ze voor zover mogelijk wel blijven doen. Ze vertelt dat ze het werk in het c-team altijd met veel plezier in goede relatie met haar mede-teamleden heeft gedaan en het zal missen. En het c-team zal Margriet missen!

» Theehuisnieuws juni 2018 – Wupke «