Categorie: interview

Voordat Heiny vrijwilligster bij het theehuis werd struinde ze regelmatig rond op Selwerderhof vanwege de mooie natuur en de vogels. Na wandelen en vogels spotten (altijd even speuren naar de kruisbekken in de buurt van de aula) dronk ze dan een kopje koffie in het theehuis. Wat haar opviel was de professionele uitstraling en de vriendelijke benadering van de medewerkers.
Iets meer dan een jaar geleden, na een pijnlijke tandartsbehandeling besloot ze, alvorens naar haar werk te fietsen, even troost te halen bij de vriendelijke mensen in het theehuis. Ergens in haar zat al langer een gevoel “ik wil iets met dat theehuis”.
Die ochtend, met scheefgetrokken mond vanwege de verdoving zei Heiny: “ik zie er nu niet op mijn best uit, maar wil graag informatie over het vrijwilligerswerk in het theehuis.”
De aantrekkingskracht tot het theehuis was geen toeval, in haar eigen familie- en vriendenkring had de dood behoorlijk huisgehouden. Het thema rondom sterven en zingeving kwam in haar leven op het tapijt. Haar werk bij de UK (Universiteitskrant RUG) moest ze vanwege een burn-out onderbreken. Haar taken bestonden uit redigeren en opmaken van tekst en verder veel organisatie- en regelklussen. Na haar burn-out keerde ze weliswaar sterker terug naar de werkvloer maar kwam vervolgens in onrustig vaarwater vanwege reorganisatie en tot op heden is het op werkgebied nog onrustig.

Over het vrijwilligerswerk in het theehuis zegt Heiny: “De plek is wonderschoon, de horeca en praktische handelingen passen bij mijn praktische instelling. Het geheel vormt een prachtige combinatie. De contacten met medevrijwilligers zijn bijzonder, er is aanraking door de her- en erkenning van elkaars verhaal. De gesprekjes met collega’s zijn vaak maar kort, er kan immers ieder moment een gast komen, maar dat contact met de medemens geeft hele goede energie. Het ene moment kom je even met een gesprek in de diepte, het andere moment loop je weer rond met koffie en ben je er voor de gast. Dat switchen tussen die uitersten vind ik bijzonder. Met de gasten blijft het qua gesprek helaas vaker wat oppervlakkig. Wel jammer, maar de bezoeker geeft de behoefte aan en niet ik. Het gaat niet om mijn eigen verhaal en wens tot diepgang. En soms ontbreekt daarvoor ook de tijd als het druk is. Ik vind het mooi om te kunnen afstemmen op de gast en attent te blijven op diens behoefte. Verder is het voor mij heel leerzaam te zien hoe andere vrijwilligers met de bezoekers omgaan. Ieder heeft een eigen manier en ik zie prachtige dingen bij collega’s. Zelf leer ik graag en vind het prima feedback van anderen te krijgen, dat zie ik als nieuwe informatie en daar steek ik wat van op. Wij zijn daar vaak niet zo vertrouwd mee, feedback wordt snel als kritiek en afwijzing gezien. Natuurlijk is daarbij de toon en de manier waarop iets wordt aangegeven ook van belang, het is op basis van gelijkwaardigheid. Maar mijn levensmotto is dat ik mijn leven lang van anderen kan en wil leren.”
In het theehuis heeft Heiny haar takenpakket onlangs uitgebreid met een extra taak, samen met Iet verzorgt ze de boekenhoek. Hopelijk bevalt deze nieuwe uitdaging Heiny op haar leer- en levensweg.

» Theehuisnieuws januari 2014 «    

Een nadere kennismaking met Aart Hazenberg, wie kent hem niet. De ontmoeting tussen Aart en het theehuis ontstond op de vrijwilligersmarkt van Stiel. Na een lange loopbaan in het onderwijs vindt Aart sinds zijn pensioen nog geen rust achter de geraniums. Bij het project Coach4you begeleidt hij een jongen op de middelbare school die een steuntje in de rug kan gebruiken.
In de Van Mesdagkliniek is Aart de enige bezoeker van een gedetineerde. Veel gevangenen krijgen nooit bezoek, zij zijn door familie en vrienden verstoten en afgeschreven. Aart vertegenwoordigt voor zijn maatje de buitenwereld, vertelt en luistert, probeert iets van vertrouwen op te bouwen bij deze gedetineerde. Zo kan hij hopelijk bijdragen aan het proces tot rijping van zijn maatje om na de detentie tot de maatschappij terug te keren.
Verder is Aart fan van FC Groningen en heeft hij groene vingers. Voor meerdere mensen verzorgt hij de tuin en is actief met klussendagen op een tuinhuizencomplex.
De keuze voor het theehuis kwam op zijn pad na het overlijden van dochter Irene. Met dit grote verdriet heeft Aart gevoeld en doorleefd hoe belangrijk invoelend vermogen kan zijn. Met anderen praten, delen, dit sterkt, troost en doet goed. Het theehuiswerk biedt een mogelijkheid deze ervaring door te geven en opnieuw te delen. Toen Irene overleed werkte Aart nog als docent, remedial teacher en coördinator. Zijn leerlingen waren hem tot steun en door zijn eigen open houding ontstonden er met deze pubers ontroerende gesprekken. Zij organiseerden een speciaal hoekje in school voor Irene, tijdens de lessen ontstaken zij een kaarsje voor haar.
In het theehuis voelt Aart zich thuis en op zijn gemak. Een fijne plek om te zijn qua locatie en natuur, samen met de collega’s en de gasten. Bezoekers ontvangt hij met: “komt u binnen, wat fijn dat u er bent.” Op rustige momenten steekt hij de armen uit de mouwen, buiten vegen of binnen de spinnenwebben verwijderen, er is altijd wel wat te doen. Over de bezoekers zegt Aart:”de gasten zijn van divers pluimage, niet elke gast vraagt dezelfde houding, maar ik vind het belangrijk om mensen in hun waarde te laten.”
Het theehuis schenkt koffie en thee met aandacht, deze taak is Aart op het lijf geschreven. Ben je benieuwd naar zijn aanpak, loop dan eens binnen wanneer hij is ingeroosterd.

» Theehuisnieuws december 2013 «

Ditmaal een nadere kennismaking met Ria Kok. Zij is al voor het tweede jaar gastvrouw bij het theehuis en verricht daarnaast een extra taak. Ria is praktisch ingesteld, woont in de wijk Selwerd en weet van aanpakken, zij verzorgt de buurtboodschappen voor het theehuis.
Ria werkte voorheen in de verzorging bij de thuiszorg. De zorg leerde en vertelde haar veel over de wijze waarop mensen omgaan met leven, ziekte en dood. Naast dit werk deed en doet ze vrijwilligerswerk bij het Groninger Museum, een mooie aansluiting bij haar liefde voor kunstgeschiedenis. De interesse voor klassieke muziek motiveert haar om programma’s te verkopen en leden te werven voor het Noord Nederlands Orkest.
Ria is niet bang uitgevallen en reist graag. Een hernieuwd bezoek aan Birma, in politiek rustiger tijden, staat nog hoog op de verlanglijst. Tijdens die verre reizen heeft ze heel wat rondgestruind op begraafplaatsen, in wereldsteden en in kleine gehuchtjes. Het dolen op een begraafplaats vertelt haar over de aard van een volk, over hoe de bevolking leeft, hoe men uiting geeft aan rouw en hoe men de nabestaanden eert.
Via haar werk in de thuiszorg hoorde zij over het bestaan van het theehuis op Selwerderhof. Dat was kras, zo veel begraafplaatsen ver weg bezocht en van Selwerderhof in haar eigen wijk had Ria geen weet. Een begraafplaats mét theehuis nog wel, geen alledaags verschijnsel. Zo kwam Ria na haar werkende fase bij ons. Vergeleken met het aanpoten in de zorg was het even wennen aan het lage rustige tempo in het theehuis. Kenmerkend voor de sfeer vindt Ria de belangstelling die de vrijwilligers voor elkaar hebben. De mensen hier hebben veel meegemaakt, hebben veel voor de kiezen gehad en dat maakt hen tot de mensen die ze nu zijn. Er is een klik met de groep, de vrijwilligers hebben belangstelling voor elkaar, dat vóel je.

» Theehuisnieuws april 2013 «    

Ingrid is een vrijwilligster van de nieuwe garde. Zij kent het theehuis via Tina en werd geraakt door de prettige sfeer, rust en entourage in het theehuis. Het spreekt Ingrid aan dat je als gastvrouw met de bezoeker in contact kunt komen en een gesprek inhoud kunt geven. In het verleden werkte Ingrid in Delfzijl bij vluchtelingenwerk, begeleidde buitenlanders bij inburgeringtrajecten. Vanuit dit werk kwam haar veel leed en ellende ter ore en merkte zij dat een luisterend oor troost kan bieden. Ingrid woont in Hoogezand, haar partner komt uit Koerdistan, hun twee adoptiekinderen komen uit Indonesië. Inmiddels is zij oma van een kleinkind.

De interesse van Ingrid is veelzijdig, ze houdt van mensen en gesprekken, is dol op dieren en leest graag. Nieuwsgierig geworden? Wie weet werk je een keer met Ingrid samen of kom je eens langs in het theehuis.

» Theehuisnieuws maart 2013 «